Όταν ήμουνα μικρή, δεν υπήρχαν τηλέφωνα. Γνωστόν! Στην αρχή ήρθε μια τηλεφωνική γραμμή, σ' ένα μαγαζί της πλατείας (στου Δερβενιώτη) που μας ειδοποιούσαν απ' την παραμονή, για την επόμενη, ώρα και ποιος θα μας τηλεφωνήσει. Έτρεχε η μάννα, έπαιρνε κι εμένα... Μετά από καναδυο χρόνια, αυξήθηκαν οι τηλεφωνικές γραμμές. Έτσι, απέκτησε και το μπακάλικο της κυρά Μαρίας. Η επικοινωνία με τα ξενητεμένα αδέλφια μου, έγινε πιο εύκολη, μεγάλη χαρά για μας, αλλά και για άλλους συγχωριανούς. Δεν θυμάμαι την συγκεκριμένη σκηνή που θα πω, σαν παρουσία, αλλά περισσότερο σαν άκουσμα και γέλιο απ' την μικροπαρέα. Ειδοποιήθηκε μια νύφη Ζαγοριανή να μιλήσει, τάδε η ώρα. (νύφη=παντρεύτηκε Ζαγοριανό) Μόλις χτύπησε το τηλέφωνο, το σήκωσε και είπε: "Ποιος είναι παρακαλώ; Ομιλώ μι τσ' Κόττες;"
καρ - καρ, στα γέλια τα παιδιά, μαζί τους κι εγώ! Πού να ξέραμε ότι εννοούσε το χωριό Κόττες;
Έμεινε ανέκδοτο και χαζογελάω - τρυφερά, τώρα.
Πολύ όμορφο χωριουδάκι! Χάρηκα που πέτυχα αυτή την φώτο!και μου ξύπνησε την ανάμνηση!
Όταν ήμουνα μικρή, δεν υπήρχαν τηλέφωνα. Γνωστόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αρχή ήρθε μια τηλεφωνική γραμμή, σ' ένα μαγαζί της πλατείας (στου Δερβενιώτη) που μας ειδοποιούσαν απ' την παραμονή, για την επόμενη, ώρα και ποιος θα μας τηλεφωνήσει.
Έτρεχε η μάννα, έπαιρνε κι εμένα...
Μετά από καναδυο χρόνια, αυξήθηκαν οι τηλεφωνικές γραμμές. Έτσι, απέκτησε και το μπακάλικο της κυρά Μαρίας.
Η επικοινωνία με τα ξενητεμένα αδέλφια μου, έγινε πιο εύκολη, μεγάλη χαρά για μας, αλλά και για άλλους συγχωριανούς.
Δεν θυμάμαι την συγκεκριμένη σκηνή που θα πω, σαν παρουσία, αλλά περισσότερο σαν άκουσμα και γέλιο απ' την μικροπαρέα.
Ειδοποιήθηκε μια νύφη Ζαγοριανή να μιλήσει, τάδε η ώρα. (νύφη=παντρεύτηκε Ζαγοριανό)
Μόλις χτύπησε το τηλέφωνο, το σήκωσε και είπε:
"Ποιος είναι παρακαλώ; Ομιλώ μι τσ' Κόττες;"
καρ - καρ, στα γέλια τα παιδιά, μαζί τους κι εγώ!
Πού να ξέραμε ότι εννοούσε το χωριό Κόττες;
Έμεινε ανέκδοτο και χαζογελάω - τρυφερά, τώρα.
Πολύ όμορφο χωριουδάκι! Χάρηκα που πέτυχα αυτή την φώτο!και μου ξύπνησε την ανάμνηση!